“Open the floodgates of heaven, let it rain, let it rain!” Een bekend lied waarin aan God gevraagd wordt of Hij de hemelsluizen open wil zetten om zijn zegeningen te laten neervallen. Nou, dat is de afgelopen dagen hier gebeurd, letterlijk en figuurlijk! Wat een regen hebben we hier in de eerste week ’s nachts gehad, niet normaal. Wat een zegen om nu eens de sloten vol te zien staan met water. In de drie keer dat we hier geweest zijn hebben we dat nog niet zo gezien.
De kinderen uit de omgeving stonden met een stok en een stukje rubber eraan in die sloot te vissen. Dat kan weer omdat er genoeg water is en de vissen door de stroom worden meegevoerd. Wat een zegen!

De afgelopen dagen is het me gelukt om weer eens op tijd het bed uit te gaan en de kleine kinderen te gaan wassen. Afgelopen dagen hadden we ons elke keer ‘verslapen’ (8 uur wakker), waarschijnlijk moest die Nederlandse vermoeidheid er nog even uit. Maar het is elke ochtend een feest om rond 7 uur de slaapzaal van die kleintjes in te stappen. De bijna misselijkmakende geur van poep en urine komt je welriekend tegemoet maar ook 6 stralende glimlachen! Nou, daar slik ik een bijna kokhalzen -gevoel wel voor weg, hoor! Het verbaast me elke keer weer hoe weinig deze mensen nodig hebben om een baby te verzorgen. Of denken wij in Europa dat we alleen maar met achterlijk veel spullen een kind kunnen laten opgroeien?

Het kind ligt in een katoenen luier, met daaromheen een, meestal kapotte, strikslip. Dus elke ochtend ligt het drijvend in zijn “poepoe” en “soesoe” te wachten totdat het verschoond wordt. In zijn bed liggen stukken stof wat ooit een 1 persoonslaken is geweest, met daar als dekentje bovenop een zelfgemaakte lap dat bestaat uit 6 verschillende restjes stof. De kleine wordt in de gootsteen gezet, de kraan loopt over het bolletje heen en met een stuk huishoudzeep wordt de kleine ingesopt. De plastic strikslip wordt meteen afgespoeld en beetje uitgeklopt omdat het meteen weer om de verse luier heen gaat. Eigen kleertjes hebben ze niet. Er wordt iets uit de kast gepakt wat mogelijk de maat is maar verschil tussen jongens- en meisjeskleren, dat is er op die leeftijd niet hoor! Ook de spuugdoek is een lap stof waar je kleine onder heeft gelegen (mits het niet onder de poepoe en soesoe heeft gezeten). Heerlijk die eenvoud…

Dinsdag was het in huize Kramer wasdag. Eerst twee ketels water koken in de waterkoker want, nee, we hebben nog steeds geen warm water. De was mee naar buiten genomen en op de stoep de boel insmeren met een stuk Sunlight zeep. Daar werken de vrouwen hier ook mee. Echter…zij krijgen de rode vlekken eruit! Na 6 handdoeken, twee t-shirts en een jurk, respect, diep respect voor de was aunties!! Te bedenken dat zij dag in dag uit, kruiwagens vol smerige was wegwerken.

Donderdag hebben we een rit gemaakt naar Nkokonjero, een plaatsje ongeveer een uur met de taxi, bij ons vandaan. In Nkokonjero woont/werkt een jonge dame die we via Facebook hadden leren kennen. We hadden een stuk kaas ingepakt en een zakje nasikruiden. Hoe lekker is dat als je een half jaar uit Nederland weg bent. Eerst met de taxi naar Mokono, daar moesten we overstappen in een andere taxi. Hier doen ze niet aan dienstregeling, ze vertrekken pas als de taxi vol zit! Dus na 3 kwartier gingen we pas rijden. Helaas hoorde we, toen we half uur onderweg waren, dat de afspraak niet door kon gaan en zijn we maar snel uit de taxi gestapt en weer terug naar Mokono gegaan. Zijn toen in Mokono maar een lekker uit eten gegaan. Chips met chicken/worstjes.

Een van de Nederlandse vrijwilligers, Rianne, was deze dag jarig vandaag. Dat heeft ze met lolly’s gevierd in het kinderhuis en in de avond heeft ze de buren uitgenodigd voor een kopje koffie met een cup-cake! Heerlijk! En ja, wat geef je een 71 (!!!!!!!) jarige job?? Een zelfgemaakte kaart en blokjes kaas om uit te delen!! Zo is de kaas toch goed terecht gekomen! Maar na de verjaardag toch maar snel naar huis gegaan om de laatste dingen op te ruimen of in te pakken. Want vrijdagochtend gaan we naar Kampala om daar Ard en Carin te ontmoeten.

Ard en Carin de Leeuw zijn onze ver-weg vrienden. We hebben hen een weekend bezocht toen ze in Tororo (Oeganda) zaten, twee jaar geleden. Nu zijn ze zendelingen in Zuid Soedan. Afgelopen jaar hebben we het plan gevat om hen te gaan bezoeken. Daar hebben we wel wat voorbereidingen voor moeten doen. Vooral de pret vooraf was al een leuke voorbereiding. Ard en Carin hebben de afgelopen 14 dagen verlof gehad en daarvoor verblijven zij in een guesthouse genaamd “Matoke Inn” van AIM (Africa Inland Mission) die hen heeft uitgezonden.

Dus vrijdagochtend zijn we om 07:15 uur vertrokken naar Kampala. De taxi hebben we volgestouwd met allemaal dozen waarin we de spullen gestopt hadden die wij en een ander Nederlands stel hadden meegenomen voor Ard en Carin. Het plan was om die vrijdag met z’n vieren lekker te gaan eten en zwemmen in een hotel. Dus om half 7 hebben we ons van top tot teen in de vette zonnebrand creme gezet. Ons witte huidje moeten we niet verbranden.
We waren nog geen 10 minuten onderweg toen de druppels uit de lucht kwamen vallen. Deze druppels werden een stortbui die het HELE verkeer in en rondom Kampala vast legde. We hebben er met de taxi 3.5 uur over gedaan om op de plaats van bestemming te komen! Glibberend van de creme! Maar…… voor het uiteindelijke doel hadden we dat er echt voor over. Wat heerlijk om deze geweldige mensen terug te zien!!! Zo leuk om de kids te zien. Boaz (5) en Manoah (4) en kleine Amy van 1 jaar oud! Alsof er geen half jaar tussen heeft gezeten dat we elkaar in Nederland gezien hebben!

Omdat het nog behoorlijk grijs en miezerig was buiten besloten we toch maar om het dagje weg met z’n vieren te pakken. Ard en Carin hadden oppas geregeld dus dan moet je daar gebruik van maken.

We zijn naar een hotel in de buurt gegaan waar zij de week ervoor al een keer met de kids waren geweest. Geweldig mooie plek om uit te rusten en te relaxen. Dat hebben we gedaan nadat we eerst van een lekker buffet hadden genoten. En wat denk je? Tijdens het eten brak de hemel open en de zon begon de schijnen. En dan zit je hier meteen op 26 graden ofzo! Heerlijke dag samen gehad.

In Matoke Inn werd ondertussen ons avondeten gemaakt en konden we zo aan tafel gaan met andere zendelingen die daar ook verblijven. Wat kan ik toch genieten van de Engelse conversatie die we met elkaar aan tafel hebben en die kleine kids, die kletsen gewoon mee! Nadat zij op bed lagen hebben we gezellig bijgekletst wat we overdag nog niet besproken hadden en dat was al veel.

Vandaag, zaterdag, hebben we de laatste boodschappen gedaan voordat we gaan uitrijden. We zijn een supermarkt ingedoken en hebben mega veel toiletpapier, melk, vlees, verse groente en fruit enz enz gehaald.. zo veel dat we met 4 karren de winkel in gingen! De auto heeft Ard volgestopt met alle dozen die wij hadden meegenomen en de boodschappen en spullen die ze zelf gekocht hadden. Dus zo meteen vroeg naar bed zodat we morgen, fris en fruitig, om 6 uur kunnen vertrekken naar Zuid Soedan!

We zijn twee dagen onderweg, stoppen alleen om te plassen en te overnachten net voor de grens van Zuid Soedan. Maandag, ergens aan het eind van de middag, komen we aan in Kali, waar Ard en Carin hun ‘ thuis’ hebben. We zien er naar uit om die 10 dagen in hum omgeving door te brengen. De omstandigheden zijn minimaal. We zullen twee keer in de week internet hebben, als we bij de teamleider zijn. Water moet gehaald worden uit een bron verderop.
We gaan over een paar uur een avontuur beginnen waar we mega veel zin in hebben. Maar we willen jullie vragen of jullie ons en het gezin de Leeuw in jullie gebed willen meenemen. De wegen zijn in Oeganda van redelijk goede staat, in Zuid Soedan zal dat van een heel andere staat zijn. Diepe kuilen en gaten is daar heel normaal. We bidden God voor Zijn bescherming onderweg en dat we daar een goede tijd met elkaar en de Laarim-bevolking zullen hebben. We bidden dat we Zijn licht mogen laten schijnen in een duistere wereld. Lieve vrienden, we zullen zo snel mogelijk een nieuwe blog zetten zodra het kan. Echter kan dat ook pas over 14 dagen zijn.

Ga met God dan gaat het je goed!