Knijp me eens even! Zijn we werkelijk in Oeganda aangekomen? Wandelen we hier echt rond alsof we niet weggeweest zijn?

En toch is het echt zo! Op dit moment zit ik onder een kleine overkapping voor ons huisje, deze blog te tikken. We hebben de reis achter de rug. Dit ging goed, bijna eng goed. Andere jaren waren de koffers te zwaarbeladen, of mistten we een koffer aan het eind van de reis maar dit jaar liep alles op rolletjes. Op klein incidentje bij het hotel na.

Maandagochtend hebben we heerlijk ontbeten in het hotel. Na het ontbijt wilde ik de koel/vries elementen uit de vriezer laten halen. Die hadden we de avond ervoor bij een ober afgegeven. Jan moet zijn medicijnen koel houden tijdens de reis. De vriendelijke ober van zondagavond was maandagochtend natuurlijk niet aan het werk. Waar zijn die elementen gebleven? De eerste ober kon ze niet vinden. Uiteindelijk heb ik een kwartier gewacht terwijl 3 obers in het hotel op zoek waren naar de zwarte plastic tas met vrieselementen. Een ober stelde voor om de ober van zondagavond te bellen. Ik weet niet of hij het gedaan heeft maar de zwarte plastic zak kwam plotseling weer boven (bevroren) water..

De shuttle bus heeft ons afgezet bij Schiphol. Blijft een mierennest! De koffers werden gewogen en werden goed bevonden! Ze wogen maar 45.6 kg ( voor twee koffers)! De max is 46 kg dus dat is prima gedaan.

Vervolgens doorgelopen naar de douane. De beambte had een vraag over mijn gitaar toen deze door de controle heen ging. Of ik die gitaartas even open wilde maken want wat hij had gezien was heel apart. Dus ik die tas open maken. “Kijk, het zijn allemaal touwtjes die ik in de gitaar heb gestopt!” De beambte keek me aan en zei: “Die ken ik, die heeft mijn nichtje ook! Die zijn van de Deen, he!” Nou dat had hij inderdaad goed. We hebben ontzettend veel paracords gekregen na de oproep op Facebook. Geweldig! Iedereen nog bedankt!

Nog even een kop koffie gedronken op een plek waar we mijn mobiel USB konden opladen. Uiteindelijk gevonden maar dat ging niet snel. Dus telefoon maar uitgedaan. Dat beetje batterij dat er nog in zat maar bewaard voor foto’s maken en muziek. Al die berichtjes die ik zag staan kon ik daarom niet beantwoorden, sorry. Maar iedereen die ons goede reis heeft gewenst, bedankt!

De twee reizen (Amsterdam – Istanbul en Istanbul – Kigali) gingen prima. Op de vlucht van Istanbul naar Kigali hadden we zelfs een lege stoel naast ons! Dat was fijn. Nu kon ik misschien toch een paar uur gaan slapen! Dus na het eten, schoenen uit, de geitenwollen sokken aan, oordoppen in, oogmasker voor gedaan, hoofd op Jan zijn schoot EN nog een slaappil genomen en wat denk je??? Heb geen enkele minuut geslapen! Hoe is het mogelijk?!?

Ondanks dat ging de reis best snel voorbij. Toen we in Entebbe het vliegtuig uitstapte (04:00) kwam ons een bekende geur tegemoet. Heerlijk, die warme lucht om je heen. (23 graden)

Bij het vliegveld hadden we binnen 10 minuten onze koffers te pakken en kwamen we Byra, een van de chauffeurs van Noah Ark, tegen. Hij heeft ons op rustig tempo naar Noah Ark gebracht. Hij is een goede chauffeur.

Om 05:40 uur werden we afgezet bij ons huisje. De koffers binnen gezet en op bed gevallen. Kijken of we nog paar uurtjes kunnen slapen. Wat denk je? Ook toen heb ik geen oog dicht gedaan! De zon kwam op en het leek wel of we in een volière en kippenhok lagen te slapen! Wat een gefluit en een gekakel van de haan iets verderop. Toen ben ik maar uit bed gegaan en van het huisje een beetje een ‘thuisje’ van gemaakt. Wat geschoven met de stoelen en tafels. De keuken wat veranderd, ja zo kan het wel.

Toen Jan wakker was en we de koffers hadden uitgepakt zijn we op zoek gegaan naar onze vrienden/vriendinnen. Zo leuk om hen weer te zien. De ene valt je gillend om de nek, de ander weet meteen je naam te zeggen! En ook weer nieuwe vrijwilligers ontmoet. Zo leuk!

In de middag zijn we op de boda boda gestapt en hebben we wat boodschapjes gedaan in Mukono. Heerlijk die chaos in het verkeer, goed opletten want alles komt hier van links. Of van rechts als het ze beter uitkomt. Beetje lef moet je wel hebben om hier tussen de sliert auto’s naar de overkant van de weg te rennen.

Op de terugweg hebben we de taxi (toyota busje) gepakt omdat we paar zware tassen hadden met boodschappen (verse ananassen, mango’s, tomaten enz). Echter…. Het uithangbord van Noah´s Ark aan de grote weg is weggehaald en dus mistten we de afslag. Hierdoor scheurde de taxi een stuk verder dan waar wij heen moesten. Gelukkig had Jan het door en hoefden we maar 5 kilometer terug te lopen.. Ach dan zien je ook wat van de omgeving.

Gisteravond hadden we Hildah op bezoek, gezellig bijgekletst en nadat ze weg was op tijd naar bed gegaan.

Zo, gauw deze blog plaatsen dan weten de meeste mensen dat we veilig in Oeganda zijn aangekomen. Tot de volgende keer!!