Vakantieprogramma is voor
ons begonnen.Maandagochtend om 09:00
zijn we met de jongste groep gaan knutselen. Kleuren, knippen en plakken (met behangplaksel). Resultaat was een kuiken onder de vleugel van een hen. Daarbij de les dat ook wij 'mogen schuilen bij
onze hemelse Vader'
Daarna hebben we in het kinderhuis de allerkleinsten de fles gegeven en ze in hun bedje gestopt. Ze zijn zo ontzettend schattig...
In de middag zijn we eind gaan wandelen en bij de hoofdweg onze eerste heerlijke 'rolex' gegeten ( gebakken ei met wat fijne groenten in een soort pannekoek gerold, zo onzettend lekker)
En toen was het dinsdag 20 januari, mijn 47e verjaardag.
Als eerste wil ik iedereen bedanken voor de lieve felicitaties. Erg leuk om zover weg felicitaties van 'thuis' te krijgen!
Maandag hadden we al besloten om mijn verjaardag maar niet de 20e te vieren maar op de 21e. De reden was dat alle aanwezige Nederlanders in Oeganda waren uitgenodigd om de nieuwjaarsreceptie bij
de Nederlandse ambassade bij te wonen!
Die kans moet je niet voorbij laten gaan natuurlijk. Hierover zometeen meer.
Die dinsdag hebben we met een andere groep dezelfde knutselactiviteit gedaan en in de middag hebben we met de oudste groep trefbal gespeeld. Wat
een fanatiekelingen, zeg! Ook de andere aunties en teachers deden zo leuk mee. Was een leuke activiteit.
Na trefbal snel gedouched want om 4 uur moesten we in de auto naar Kampala. We zijn met 6 andere Nederlanders gegaan. Na een uurtje waren we in
Kampala alwaar we bij een mooi huis met prachtige tuin, onder een grote witte tent welkom werden geheten. Kregen heerlijke hapjes en drankjes geserveerd en jawel...een aantal keken er naar
uit..bitterballen! Hoe lekker is dat!
Nieuwjaarsspeech van de ambassadeur aangehoord en wat gepraat met andere 'landgenoten'.
Om 7 uur was het mooi geweest, buikje gevuld en tijd om te gaan. Toen kreeg ik het mooiste verjaardagskado, het bericht dat Stefan is geslaagd voor
zijn rijbewijs! Deze papa en mama zijn trots op onze (beide) kanjer(s)! Alles bij elkaar genomen vond ik dat ik 'best wel een leuk verjaardagsfeestje' had gehad!
Terug naar Mukono was een langdurige rit. Hebben bijna 2.5 uur over gedaan, file en vastlopend verkeer. Waarom? Een een of ander hoog geplaatst
persoon ( de president himself ) kwam in kolonne langsrijden en dan worden wegen gewoon stil gezet. Tsja...dat is Oeganda.
En toen woensdag de 21e mijn verjaardag gevierd in het huis. Voor alle kinderen en aunties ijsjes gehaald bij de supermarkt. Na het avondeten
moeten de jarigen achter een tafel zitten en worden ze toegezongen. Dit keer waren ik en de tweeling Janet en Anne-Christien ( 2 jaar geworden) de jarigen. Na het zingen is er een grote plaatcake
om te tracteren. De twins kregen ieder een grote bonk cake, de andere kinderen een kleiner stukje. Wat genieten ze daar toch van.
Toen de ijsjes uit vriezer gehaald en die ijsjes onder zeer luid gejuich en gegil aan iedereen uitgedeeld! Wat een feest! Dit was een veel leuker
feest dan die avond ervoor! 'S Avonds hebben we twee nederlandse meiden (ook vrijwilligers hier op NA) uitgenodigd voor koffie met stroopwafel. Daarna nog paar worstjes op onze stoof (soort bbq van
autobandenvelg gemaakt) gelegd. Genieten!!
Donderdag hadden we nog een leuke activiteit, dagje zwemmen bij een hotel verderop. Dit keer waren we met de 12/14 jarigen. Een enkeling kan wat
zwembewegingen maken. Dus zwemles van auntie Nanda vonden ze erg leuk. En ik vond het erg leuk om les te geven. Het was een geslaagde dag.
Zaterdag hebben we, in plaats van de bodaboda, de benenwagen genomen toen we naar Mukono wilden. Een wandeling van een uur in best wel hoge
temperatuur. (32 graden)
Was een leuke ervaring want je maakt makkelijker contact met mensen en ziet zoveel meer van de omgeving.
Wat ik (Nanda) al een paar keer gedaan heb is, om 06:30 uur naar het kinderhuis gaan en de aunties helpen om de allerkleinsten wakker te maken, ze
te badderen en aan te kleden. De schatjes zijn ong 1,5 jaar. Wat geniet ik van die heerlijke 'schone' momenten met die pareltjes! Fris gewassen en met huidolie ingesmeerd zijn ze om op te vreten!
Kan me geen mooiere start van de dag bedenken.
En zo is er alweer een week voorbij, nu ik dit stukje in elkaar tik. We genieten volop van alles wat we meemaken en zien. De mensen in en buiten
het kinderhuis zijn zo ontzettend vriendelijk. Het is zo leuk om spontaan langs de weg een gesprek met een oma te hebben of op de plaatselijke markt een jongeman te spreken en hem te horen praten
hoe dankbaar ze God zijn voor alles wat ze van Hem ontvangen! Hoe rijk ben je dan als je je dat beseft!
